Gastvrijheid ten top

Hey mensen,

Na drie weken lijkt het me weer eens tijd voor een verhaaltje vanuit het Midden-Oosten. De winter is hier nu ook langzaam begonnen en het is af en toe verrassend koud. Eergisteren heeft het zelfs de hele dag geregend en dat verwacht je natuurlijk niet midden in de woestijn. De temperatuur ligt ook nog 'maar' tussen de 15 en 25 graden en voor mij is dat dus een heerlijke temperatuur. Het is wel leuk om te zien hoe alle Arabieren nu met dikke winterjassen rondlopen en ik gewoon met blote armen naar buiten ga. Na 23 jaar in ons kikkerlandje ben ik wel iets gewend!

Vorige keer vertelde ik dat ik vrijdagmorgen een dag van mn weekend zou opofferen om de start-up van de reactor bij te wonen. Doordat alles echter sneller ging dan gepland, werd de reactor al op donderdagnacht opgestart en heb ik dus (geheel vrijwillig) samen met de nachtploeg een nachtje in de fabriek doorgebracht. Zo een nightshift is al een ervaring op zich en zeker als de reactor dan ook nog eens opgestart moet worden. Uiteraard was het zeer interessant, maar daarnaast ook buitengewoon gezellig. Vanwege de shutdown werden alle maaltijden door het bedrijf aangeboden en zodoende mocht ik om 12u 's nachts samen met de hele shift op de grond in de koffiekamer van het controlegebouw plaatsnemen om een traditionele maaltijd te nuttigen. Dat was weer even een goede oefening, want vooral het zitten is behoorlijk lastig. De woensdag daarop was er weer een maaltijd met de hele ploeg, dit keer vanwege een nieuw productierecord (meer dan 50 kton in een maand) dat was neergezet in oktober. Ik mocht van dezelfde schaal graaien als de manager (een hele eer) en ik kreeg zelfs de tong van het schaap aangeboden. Uiteraard liet ik me niet kennen en heb ik dat stukje leer rustig opgekauwd en ze vinden het natuurlijk ook prachtig als ik me zo aanpas!

Voordat ik op stage ben gegaan heb ik als voorbereiding bij SABIC in Sittard een cursus over het land en de cultuur gevolgd. Deze cursus heb ik samen gedaan met Leo en Leny Offermans, die voor 3 jaar in Riyadh zitten, omdat Leo op het SABIC HQ een opdracht heeft gekregen, en ze hadden me toen uitgenodigd om een keertje bij hen in Riyadh langs te komen. Dat heb ik me uiteraard maar één keer laten zeggen en afgelopen weekend ben ik dus weer naar Riyadh gegaan. Woensmiddag na het werk ben ik met Prem (driver) naar Dammam vertrokken om bij het treinstation alvast mn treinkaartjes voor de terugreis op te halen en vervolgens met het vliegtuig naar Riyadh gevlogen. Vervolgens op het vliegveld een illegale taxi genomen naar de Arizona Gulf Compound en na even gezocht te hebben werd ik daar hartelijk welkom geheten door mn gastvrouw en -heer. De villa die ze daar hebben is zeer luxe en ik kan me goed voorstellen dat ze het er wel drie jaar zullen volhouden. Ook de voorzieningen op de compound zijn niet te vergelijken met die op mijn compound in Jubail, dus jullie kunnen je wel voorstellen dat ik me goed heb vermaakt. Het begon al meteen perfect met een bezoekje aan de bar. In dit als bruin café ingerichte zuiphol schonk men zelf gebrouwen bier dat werd gemengd met alcoholvrij bier. Dat klinkt misschien als een rare combinatie, maar als je al meer dan 2 maanden droog staat, smaakt het overheerlijk. Na drie halve liters was het dus ook wel mooi geweest en tijd om het bed op te zoeken.

Voor de volgende ochtend was er taxi besteld en heb ik samen Leny en Ineke (vrouw van Piet Vogelaar die ook al expat bij SABIC in Riyadh zit) een stadstour door Riyadh gemaakt. We zijn begonnen bij een kamelenmarkt, want in de twee maanden dat ik hier nu al ben, had ik nog maar weinig kamelen gezien. Was erg leuk om te zien en volgens mij vond de mensen het ook maar een beetje raar dat ik daar met twee in Abaya gehulde vrouwen en een taxi chauffeur rondliep. Gelukkig zijn we nergens de Mutawa (godsdienstpolitie) tegengekomen, want die hadden er anders misschien wel een probleem van gemaakt. Het is trouwens best apart om te zien hoe ze die kamelen vervoeren als ze verkocht zijn. De poten worden bij elkaar gebonden zodat de beestjes niet op kunnen staan en dan worden ze met twee of drie tegelijk in de bak van een pickup geladen. De kamelen hier hebben trouwens allemaal maar één bult (maar van het woord dromedaris hebben ze nog nooit gehoord) en er zijn drie verschillende soorten; witte, bruine en zwarte. De witte kamelen zijn voor de show (en verschrikkelijk duur), de bruine voor de kamelenraces en de zwarte voor de melk.

Vervolgens zijn we naar het historische centrum van Riyadh gegaan waar het in 1902 allemaal begonnen is. Na de verovering van het Masmak paleis door de zoon van de latere koning Saud, werd het huidige Saudi Arabië gesticht en de Saud-familie heeft nu nog altijd de macht. Het Masmak paleis is nu omgetoverd tot een museum en dit was weer gratis te bezoeken. Was erg interessant en leuk om de oude bouwstijl en nagespeelde films over verovering van het fort te zien. Daarna zijn we via het chop-chop plein waaraan het hoofdkwartier van de Mutawa ligt, naar de Souq gegaan. Dit plein wordt zo genoemd omdat hier altijd de openbare executies (afhakken van bepaalde lichaamsdelen afhankelijk van de misdaad) worden uitgevoerd. Omdat het plein tijdens de executies altijd bedekt wordt met een grote laag plastic, was er verder niets bijzonders aan het plein te zien, maar het is toch een raar idee dat dit soort straffen nog altijd wordt toegepast in dit land. In de souq lagen allemaal leuke winkeltjes en heb ik nog een paar kleinigheidjes gekocht.

Het middagprogramma na de lunch was georganiseerd door Leo en hij heeft me de hele compound laten zien. Die zag er echt pico bello uit en er lag zelfs een golfbaan incl driving range op het terrein. Er zaten ook een heleboel verschillende soorten dieren en vogels die ik met de verrekijker van Leo goed kon bekijken. Erg leuk om te zien dat er zoveel beestjes zitten en alles zo mooi was aangekleed, maar je kunt je ook wel voorstellen dat het natuurlijk een heleboel water kost om alles zo groen te houden. Op de compound lag ook een kleine amfitheater waar ik nog een kort optreden heb verzorgd voor de gasten. Met het zingen van enkele bekende limburgse en nederlandse meezingers wist ik het publiek al snel op mn hand te krijgen en een half uur later was de laatste toeschouwer nog steeds niet vertrokken. Voor meer tekst en uitleg verwijs ik graag naar de foto's.

Uiteraard mocht ook mn eerste golfles niet ontbreken en Leo heeft geprobeerd om me (voor zover mogelijk) de beginselen van een goede swing bij te brengen. Gelukkig heb ik mijn roeping niet gemist en kwam ik niet veel verder dan het slaan van ballen met een afwijking naar rechts die ongeveer 100 meter ver kwamen. Daarna heb ik nog even een duikje in het zwembad genomen en samen met Leo, Leny, Piet en Ineke enkele halve liters gerstenat soldaat gemaakt. Na een heerlijk steak-BBQ diner en de nieuwste Zorro-film, was het al weer laat genoeg en tijd om te gaan slapen.

De volgende morgen hebben Leo en Leny me naar het station gebracht en na afscheid te hebben genomen van mijn uitstekende gastvrouw en -heer van de afgelopen twee dagen, ben ik met de trein naar Hofuf vertrokken. Dat was een hele gave ervaring. De trein verbinding tussen Riyadh - Hofuf - Dammam is de enige spoorlijn op het hele arabische schiereiland en ondanks dat de treinstellen al enigszins verouders waren, was het een mooie tocht door de woestijn. Onderweg ben ik door verschillende soorten woestijn gekomen (wit zand, geel zand, donker zand en rotsachtig) en heb ik ook nog een aantal olie-boortorens van Aramco gezien. In Hofuf (ofwel Al-Hasa) werd ik opgewacht door de broer van Amin, een collega bij Petrokemya. Amin komt oorspronkelijk uit de Al-Hasa regio, maar omdat hij nu in Jubail woont, had hij zijn broer gevraagd om me er rond te leiden. Super natuurlijk dat mensen dat hier allemaal voor me regelen en dat geeft wel aan hoe het met de gastvrijheid in het land gesteld is. Amins broer, Sameh, en twee van zijn vrienden waren mijn gidsen voor die middag en we vertrokken meteen naar het oude centrum om enkele paleizen en de in 2001 afgebrande souq te bezoeken. Al-Hasa is de grootse oase ter wereld en het is dus een heel groen gebied met veel palmbomen en farms. Vanuit Hofuf zijn we naar Al-Khora Jubal (Jubal=grot/rots) gegaan en dat was echt een apart stukje landschap. Midden tussen de palmbomen ligt er een rotslandschap van zandstenen. In de rotsen zitten hoge verticalen spleten waar je door naar binnen kunt lopen en binnen in de berg zijn een paar donkere plekjes te vinden, waar jongens en meisjes vaak stiekem schijnen af te spreken. De Jubal is een enorme toeristische trekpleister en het was er heel druk met mensen uit Bahrein, Emiraten, Libanon, Jordanië en uiteraard Saudi. Vervolgens hebben we na een redelijk linke klimpartij ook nog de top van de berg kunnen bereiken en vandaaruit had je een schitterend uitzicht over de hele oase. Overal waar je kon kijken zag je palmbomen, het schijnen er meer dan 2 miljoen zijn.

Vrijdagmiddag na het gebed is het meest drukke/toeristische tijdstip en toen we weer vertrokken kwamen we dus in een redelijk file terecht. Om die te omzeilen moest er een beetje lucht uit de banden van onze 4WD Jeep worden gelaten, zodat we gemakkelijker off-road konden rijden. Het was echt buitengewoon machtig om als een gek door de zandduinen te crossen en eens te voelen hoe de gemiddelde Dakar-rijder zich moet voelen. Na een tijdje werd de bestuurder echter een beetje overmoedig en probeerde hij een zeer steile duin op de rijden. De auto helde ongeveer 40 graden over naar de rechterzijkant en we kwamen vast te zitten in het zand. Toen ik de deur opende, viel ik zowat uit de auto en meteen kwamen er een aantal mannen toegesneld om te helpen de auto los te duwen. In de woestijn zaten namelijk overal families te genieten van de zonsondergang en gezellig een potje te koken. Dit maakte het rallyen trouwens nog een stuk spannender, want je wist nooit of er achter de top van de volgende duin niet misschien een familie zat te picknicken. Gelukkig kwam de auto gemakkelijk weer vrij en hebben we de woestijn zonder brokken te maken weer verlaten. Omdat het tijd was voor het gebed zijn we toen in een soort open-lucht-koffiehuis gestopt, zodat de mannen even konden bidden. Vervolgens hebben we er iets gedronken en gegeten (alles werd me aangeboden en ik mocht absoluut niets zelf betalen) en bestelde Sameh een hubble-bubble. Dat is een waterpijp en die roken ze hier graag. Overal in de tuin van het koffiehuis lagen en zaten mannen relaxed van hun pijpje te genieten en sommige van die dingen waren wel 1 meter hoog! Ik heb natuurlijk ook een paar trekjes geprobeerd en de aardbeiensmaak was best lekker. Toen was het al weer tijd om de trein te halen naar Dammam en na afscheid te hebben genomen van de drie mannen, kon ik bijna direct instappen. Ook de treinen hier kennen vertragingen en ik kwam een half uur te laat in Dammam aan. Gelukkig zaten Prem en zn vriend die hij voor de gezelligheid had meegenomen geduldig te wachten en heeft hij me weer netjes teruggereden naar Jubail.

Het was dus een superweekend en voor volgend weekend heb ik weer een leuke trip op het programma staan! Dan ga ik drie dagen naar de westkust en bezoek ik Jeddah en Abha. Ik heb woensdag vrij genomen en vertrek dus dinsdag na het werken naar Jeddah. Donderdagmiddag vlieg ik dan naar Abha en daar heb ik via het hotel een gids geregeld die me er in anderhalve dag alles zal laten zien. Vrijdagavond vlieg ik dan weer terug naar Dammam, zodat ik zaterdag aan mn één na laatste werkweek kan beginnen. Het gaat snel allemaal en over een maand ben ik al weer in NL.

Op het werk gaat alles nog altijd goed en ik word door de collega's steeds meer gevraagd om het ene of andere probleem op te lossen. Daarnaast ben ik ook met een aantal grotere projecten bezig, waaronder de implementatie van mijn oplossing voor het algenprobleem en het doorrekenen van een aantal wijzigingen in het koelmiddel dat gebruikt wordt. Ik heb een aantal collega's ook vertelt over de Back from the Future prijsvraag, ons scenario en de reis naar China die we er mee gewonnen hebben. Ze vinden het allemaal heel interessant en mooi dat je met een project aan de universiteit, waarvoor je ook nog eens studiepunten krijgt, zo een reis kan winnen. Alleen begrijpen ze geloof ik niet helemaal dat ons idee er op is gericht om niet meer afhankelijk te zijn van olie (uit Saudi Arabië ;-), haha!! Ik ben trouwens door Wim Raaijen (die ook mee is geweest naar China) van Petrochem (het blad dat de prijsvraag georganisseerd heeft) gevraagd om een artikel te schrijven over mijn ervaringen hier in Saudi Arabië. Superleuk natuurlijk en ik heb het vandaag ingeleverd bij de redactie. Daarnaast komt er op het intranet van SABIC Europe ook een korte serie te staan over mijn ervaringen hier en mag ik ook een stukje schrijven voor het T-Licht, het verenigingsblad van Japie (thanx HJ). Mochten jullie na dit verhaal dus nog niet genoeg hebben van mijn pennenvruchten, dan weten jullie waar je binnenkort verder kunt lezen.

Groeten,
Bart