Ramadan, de wereld op z'n kop!!!

Hallo allemaal,

Aangezien mijn weekend er al weer bijna op zit en ik jullie natuurlijk wel op de hoogte wil houden van mijn belevenissen in Saudi, volgt hier weer een update. Deze keer is het weekend maar twee dagen en geen drie zoals vorige week. De nationale dag die vorige week zaterdag was had niets met het begin van Ramadan te maken, zoals ik in eerste instantie dag. Bij nader inzien is het natuurlijk ook een beetje raar om te gaan vieren dat je 4 weken niets mag eten overdag, maar van de andere kant is dat wel wat wij (oorspronkelijk) vieren tijdens carnaval. Anyway, de nationale dag is dit jaar voor het eerst gehouden en dat komt doordat er sinds vorig jaar een nieuwe koning is (King Abdallah) en sinds hij aan de macht is er veel veranderd. Zijn voorganger (King Fahd) was relatief traditioneel en sinds zijn dood is er dus het een en ander aan het veranderen.

Vorige week vrijdag ben ik met Salem eerst naar het recreatiefcentrum van Petrokemya geweest. Alle Sabic affliates (14!!) hier in Jubail hebben hun eigen recreatiecentra en beachcamps, waar hun werknemers kunnen sporten, ontspannen en zelfs feesten als bruiloften kunnen organiseren. Omdat het door de bedrijven wordt gesponsord is het allemaal heel goedkoop; een hele familie kan bijvoorbeeld voor nog geen 500 SR (+/- 100 euro) een jaar lang van de recreatie-faciliteiten gebruik maken. Natuurlijk zijn er wel speciale dagen waarop vrouwen mogen komen en mannen niet en andersom, maar alles is dus goed geregeld dus en dit is duidelijk een van de voordelen van het voor een staatsbedrijf werken. Sabic is namelijk 70% overheidsbezit en bijna alle affliates zijn 100% dochters. In totaal zijn er 17 affliates, waarvan er dus maar 3 niet in Jubail zitten. Het industrieterrein hier wordt dan ook overheersd door Sabic en ik schat dat er misschien 20% in andere handen is. Ieder affliate maakt producten die door Sabic Corporate worden verkocht en ook een groot aantal diensten (HR, Financing, etc.) wordt centraal geregeld. Dit is dus een vrij efficiente systeem en lijkt hier in de praktijk ook goed te werken. Een ander opvallend feit is dat studeren hier helemaal gratis is en er de komende 2 jaar zelfs 15.000 beurzen worden uitgereikt aan top-studenten om in het buitenland te kunnen gaan studeren. Bij zo een beurs is alles inbegrepen; als je getrouwd bent kunnen vrouw en kinderen mee, je krijgt 2 tickets per jaar om naar huis te komen en familie te bezoeken en werkelijk alles, van huisvesting tot visa, wordt door overheid geregeld en betaald. Ze weten hier van gekkigheid volgens mij niet wat ze allemaal met dat olie-geld moeten doen...

Nadat ik in het recreatiefcentrum eerst Salem en daarna een klein arabisch menneke had ingemaakt met tafeltennis, hebben we nog even gezwommen en toen zijn we naar Salem thuis gegaan. Hij vroeg of ik hem gezelschap wilde houden tijdens een trip naar Khobar waar zijn neef in het ziekenhuis lag. Een mooie kans om weer iets meer van het land te zien, dus uiteraard ben ik meegegaan en dat kon hij wel waarderen. De steden liggen hier namelijk een stuk verder uit elkaar dan in NL en je bent al gauw een paar uur onderweg. Na het bezoekje aan het ziekenhuis zijn we ergens iets gaan eten en we zagen dat het steeds drukker werd op de weg. Omdat het de eerste nationale dag was, moest dit goed gevierd worden en begon men al de avond van te voren. Het was echt een gekkenhuis op straat (de mensen die mee zijn geweest naar Chili kunne zich er waarschijnlijk iets bij voorstellen, alleen was dit nog een stukje erger). Overal reden auto's die met vlaggen versierd waren, mensen hingen uit de auto te schreeuwen en te zwaaien en er waren zelfs mensen die op het dak (!!) van de auto stonden. Levensgevaarlijk natuurlijk en toen men ook nog eens met geweren de lucht in begon te schieten werd het een beetje te gek en kwam er opeens overal politie vandaan. Salem heeft een filmpje gemaakt van alles en ik zal proberen of ik dat op internet kan zetten. Het was in ieder geval een mooi schouwspel om mee te maken. Na een kopje koffie zijn we weer teruggereden naar Jubail en toen begreep ik waarom Salem blij was met mn gezelschap. Zo laat op de avond is het echt heel saai om door de woestijn te rijden en val je makkelijk in het slaap als je geen aanspraak hebt.

Sinds afgelopen zaterdag is de Ramadan oficieel begonnen en dat betekent hier dat alles op z'n kop staat. De mensen leven vooral 's nachts en slapen overdag zoveel mogelijk. Als de zon ondergaat rond 18u eten ze hun eerste maaltijd (ze noemen het ook ontbijt) en dan begint het leven op gang te komen; winkels gaan open en het wordt druk op straat. Ze eten en leven dan de hele nacht door, eten zich om 4u nog een keer goed vol en gaan dan na het gebed van zonsopgang naar bed toe. Alle moslims hoeven tijdens Ramadan maar 6 uur te werken (behalve de shift werkers, die moeten gewoon 8 uur maken, maar krijgen wel 2 overuren uitbeteaald), maar voor mij blijven het 8 uur. Ik mag wel gewoon eten en drinken tijdens het werken en zit gelukkig op kantoor met een Indier die ook niet meedoet aan het vasten. Het lunchen moeten we wel in een klein kamertje doen, waarvan de ramen zijn dichtgeplakt en met de deuren op slot, maar iets drinken of een tussendoortje kan gewoon op kantoor. Is wel een raar gevoel dat het allemaal zo stiekem moet gebeuren. Ik moet trouwens ook oppassen dat ze mij niet betrappen als ik stiekem zit te eten of drinken op mn kantoor. Deze week kwam er iemand binnen zonder kloppen en ik had helemaal niet in de gaten dat ik lekker van mn appel zat te smullen en vroeg me maar af waarom ie me zo stom aankeek...

Ter ere van de Ramadan worden er allerlei activiteiten georganiseerd waaronder een Petrokemya-voetbaltoernooi. De verschillende departementen (de 7 plants, training en administratie) hebben een team afgevaardigd en Salem is coach van het Olefins-I team. Zondagavond was hun eerste wedstrijd, maar helaas waren niet alle teamleden op komen dagen. Aangezien ik geen sportschoenen bij me had en Salem wel, betekende dat dat hij mee moest doen en ik coach werd. Echt supermooi, ik heb die mannen echt serieus met een aantal opdrachten het veld ingestuurd en ze voerden ze keurig uit. Helaas speelde het gebrek aan wissels en de daardoor veroorzaakte vermoeidheid ons echter parten en werden we toch met 3-0 ingemaakt. De mannen waren teleurgesteld, maar na mijn oppeppende woorden vonden ze toch dat ze goed hadden gespeeld onder de moeilijke omstandigheden en hadden ze vertrouwen in de volgende partij. Die was eergisteravond en het was een makkelijke overwinning, omdat er deze keer waren er wel genoeg mensen. Dat was maar goed ook, want het team van Polyethyleen (mijn departement) zag dat ik er ook was en ik kon het nu natuurlijk niet meer maken om bij een ander team mee te helpen. Het is echt leuk trouwens om al die enthousiaste reacties te krijgen als je ergens naar toe gaat en ik moet zeggen dat de Saudi's heel anders zijn dan ik in eerste instantie dacht: iedereen is heel erg vriendelijk en zeer geinteresseerd en het zijn echt super leuke mensen om mee te kletsen en lol te maken. Iedere morgen voordat ik aan de slag ga, maak ik eerst een rondje door de controlekamer en is het even handje schudden met alle operators en engineers. Dit kost al een gauw een uurtje en dat betekent dus dat ik pas rond 8u echt aan de slag ga. Afgelopen week heb ik de training in het eerste onderdeel van mijn schema (purificatie sectie) afgerond en het was allemaal best interessant. Er is ook een trainnee van Sabic Riyadh die ongeveer hetzelfde programma heeft als ik, dus we doen veel samen. We worden gewoon als normale medewerkers behandeld en kunnen overal en bij iedereen binnen wandelen voor vragen. Eergisteren zijn we zelfs op eigen houtje de plant in gegaan, omdat we een aantal zaken moesten uitzoeken. Dat was echt heel vet, in je eentje door zo een mega polyetheen plant lopen en overal inklimmen en kijken wat het is. Het enige nadeel van het rondlopen in de plant is dat 40 graden is en ik was na een uurtje dan ook helemaal nat van het zweet.

Wat betreft mijn training en stageopdracht gaat er wel het een en ander veranderen. Ik heb aangegeven dat het niet alleen de bedoeling is dat ik training krijg, maar dat ik ook graag zelf een aantal opdrachten wil uitvoeren om te ervaren wat je als engineer in een startfunctie nu echt moet doen. Omdat mijn coach (Munisamy) het sowieso te druk heeft, krijg ik nu een nieuwe coach die ook veel meer ervaring heeft met stages. Hij komt namelijk uit Zuid-Afrika en heeft daar 21 jaar bij Sasol gewerkt, waar hij ook vaker stages heeft begeleid. Ongeveer 5 jaar geleden is hij hier naar toe gekomen en ruim een jaar geleden heeft hij zich bekeerd tot moslim. Zijn naam was Elson, maar nu heet hij Abdallah :-) en hij kan zelfs een beetje (afrikaans-) nederlands. Vanaf zaterdag is hij mijn coach en ik heb er wel vertrouwen in met hem. Hij heeft al meteen een opdracht voor me, dus vanaf zaterdag zal ik waarschijnlijk echt aan de bak moeten. Gelukkig heb in zondag en maandag wel al weer twee dagen vrij (genomen), omdat mijn oom dan in Riyadh is en ik hem daar ga bezoeken. Daar heb ik wel zin, ben benieuwd wat dat voor een stad dat is en is ook leuk om dan weer even gewoon nederlands te kunnen praten.

Ik heb het hier dus reuze naar mijn zin en ik hoop dat jullie je in Nederland ook goed vermaken! Bedankt voor al jullie leuke berichtjes en blijf me op de hoogte houden van verhalen, roddels, etc van het thuisfront!!!

Groeten,
Bart